Jungle-avontuur
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Kim
02 Juni 2008 | Suriname, Paramaribo
Dit keer een kort berichtje, ten minste dat hoop ik.
Dit weekend na een zware week met vele uurtjes werk en wat strubbelingen op de stage (niet veel bijzonders, maar toch altijd jammer) op een zware trip. Veel wandelen in de natuur lnamelijk. De reis gaat naar de Brownsberg, daar was ik al geweest, maar maar kort, dus liet ik deze kans niet aan me voorbij gaan. Dit keer weer met een andere gids (deze legt wel wat uit). Het begint met mooi weer, we slapen in een hutje in onze hangmat, maar eerst in de hobbel-bobbelbus, waarna een lunch heri-heri (gekookte casave.banaan en zoete aardappel met zoute vis). Hier na op pas, het plenst, dus iedereen lekker verpakt en dan toch maar op weg want het ziet er niet naar uit dat de regen ooit nog stopt. Op naar de Leon-watervaL na een stukje lopen moeten we een zijpaadje in, iedereen: 'moet je zien een beek van de berg af, daar wil ik een foto van' ik: 'haha, dat is ons wandelpad', 'nee dat kan niet' enzovoort. Uiteindelijk dus via het paadje afgedaald naar de leonval. Hij was nu een stuk groter. Wel eronder gestaan en mijn rug laten masseren door ijs en ijs koud water. Daarna aan de Soato-soep en een spelletje gekaart voor we onze hangmat in gingen. Ik had mijn wekker gezet voor de zonsopgang, deze viel een beetje tegen want het was bewolkt boven het meer, maar wat des te indrukwekkender was was het geschreeuw van de brulapen op de vroege ochtend, de ongeveer 100 apen in koor tegeover 1 opperhoofdbrulaap. Dit was echt een heel mooi geluid. Hierna begon de tocht van meer dan 50km naar het Brokkopondomeer door de Jungle, schitterend, maar veel regen, heel veel regen. We wisselde de tocht af met een duik in de Witti kreek (niet zo witti). De hele tocht was geweldig, maar het mooiste was een hele dikke lange rode slang op 1 meter afstand, schitterend. Wel veel vast gezeten met onze schoenen in de vieze modder, maar de tocht was het waard, want bij het meer aangekomen, zie ik weer iets nieuws, alle dode bomen in het meer, het is echt onbeschrijfbaar, zo mooi is het hier. Het is namelijk een door mensen aangelegd stuwmeer en alle bomen zijn dus vergaan bij het onder water lopen. Tussen de regenuien door nog een paar fotos kunnen maken.
Vandaag op ortho begonnen, het is erg leuk, maar waarschijnlijk toch te weinig gegeten en rust gehouden dat ik op de OK bijna onderuit ging, oeps. Maar na flink wat surinaamse zoetigheid en hartigheid knapte ik al snel op. Verhaaltje toch weer langer dan gedacht. Volgend weekend de laatste trip, een raar idee.
Dit weekend na een zware week met vele uurtjes werk en wat strubbelingen op de stage (niet veel bijzonders, maar toch altijd jammer) op een zware trip. Veel wandelen in de natuur lnamelijk. De reis gaat naar de Brownsberg, daar was ik al geweest, maar maar kort, dus liet ik deze kans niet aan me voorbij gaan. Dit keer weer met een andere gids (deze legt wel wat uit). Het begint met mooi weer, we slapen in een hutje in onze hangmat, maar eerst in de hobbel-bobbelbus, waarna een lunch heri-heri (gekookte casave.banaan en zoete aardappel met zoute vis). Hier na op pas, het plenst, dus iedereen lekker verpakt en dan toch maar op weg want het ziet er niet naar uit dat de regen ooit nog stopt. Op naar de Leon-watervaL na een stukje lopen moeten we een zijpaadje in, iedereen: 'moet je zien een beek van de berg af, daar wil ik een foto van' ik: 'haha, dat is ons wandelpad', 'nee dat kan niet' enzovoort. Uiteindelijk dus via het paadje afgedaald naar de leonval. Hij was nu een stuk groter. Wel eronder gestaan en mijn rug laten masseren door ijs en ijs koud water. Daarna aan de Soato-soep en een spelletje gekaart voor we onze hangmat in gingen. Ik had mijn wekker gezet voor de zonsopgang, deze viel een beetje tegen want het was bewolkt boven het meer, maar wat des te indrukwekkender was was het geschreeuw van de brulapen op de vroege ochtend, de ongeveer 100 apen in koor tegeover 1 opperhoofdbrulaap. Dit was echt een heel mooi geluid. Hierna begon de tocht van meer dan 50km naar het Brokkopondomeer door de Jungle, schitterend, maar veel regen, heel veel regen. We wisselde de tocht af met een duik in de Witti kreek (niet zo witti). De hele tocht was geweldig, maar het mooiste was een hele dikke lange rode slang op 1 meter afstand, schitterend. Wel veel vast gezeten met onze schoenen in de vieze modder, maar de tocht was het waard, want bij het meer aangekomen, zie ik weer iets nieuws, alle dode bomen in het meer, het is echt onbeschrijfbaar, zo mooi is het hier. Het is namelijk een door mensen aangelegd stuwmeer en alle bomen zijn dus vergaan bij het onder water lopen. Tussen de regenuien door nog een paar fotos kunnen maken.
Vandaag op ortho begonnen, het is erg leuk, maar waarschijnlijk toch te weinig gegeten en rust gehouden dat ik op de OK bijna onderuit ging, oeps. Maar na flink wat surinaamse zoetigheid en hartigheid knapte ik al snel op. Verhaaltje toch weer langer dan gedacht. Volgend weekend de laatste trip, een raar idee.
-
03 Juni 2008 - 08:35
Esther:
Klinkt alsof t daar echt super mooi is! Heb je foto's? Ik ben zo benieuwd!Geniet nog eventjes van de laatste weekjes!
X Esther -
03 Juni 2008 - 14:00
P&m:
Wat had ik die bomen ook graag gezien.gelukkig heb je een foto kunnen maken.Dat is kunst van de mens en de natuur.Eet nog maar lekker veel van al dat surinaamse eten,kun je nog even trippen.(ps.Je een breuk vallen op ortho kan niet hoor!) Bijna weer appeltaart en boerenkool in Nederland.
groetjes m -
08 Juni 2008 - 18:27
Joke:
Kim hou je taai
op de OK.
wat een slang en wat
een reis geniet van
de laatste indrukken
groeten uit Limburg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
